ἐπέοικα

ἐπέοικα,

A to be like, suit, c. dat. pers.,

ὅς τις οἷ τ' ἐπέοικε Il.9.392

: elsewh. impers., it is fit, proper, c. dat. pers. et inf.,

σφῶϊν μέν τ' ἐπέοικε . . ἑστάμεν 4.341

; νέῳ δέ τε πάντ' ἐπέοικε . . κεῖσθαι 'tis a seemly thing for a young man to lie dead, 22.71, cf. Pi.N.7.95: c. acc. pers. et inf.,

λαοὺς δ' οὐκ ἐπέοικε . . ταῦτ' ἐπαγείρειν Il.1.126

;

ὅν τ' ἐπέοικε βουλὰς βουλεύειν 10.146

: with inf. understood, ἀποδάσσομαι ὅσσ' ἐπέοικε [ἀποδάσασθαι] 24.595; οὔτ' οὖν ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου, ὧν ἐπέοιχ' ἱκέτην . . ἀντιάσαντα [μὴ δεύεσθαι] Od.6.193.

II part. pl., ἐπεικότα seemly, fit,

τινί A.Ch.669

, cf. S.Ichn.271.

III resemble, c. dat., Arr.An.1.12.2, 2.7.8;

ἀριθμῷ πάντ' ἐ. Pythag.

ap. S.E.M.4.2.